|
قله ارفع‌کوه با ارتفاع ۲۷۲۰ متر در شرق رشته‌کوه البرز مرکزی واقع شده و از محبوب‌ترین مقاصد کوهنوردی در این منطقه به شمار می‌رود. مبدأ صعود به این قله، روستای ارفع‌ده است که در کیلومتر ۳۸ جاده فیروزکوه به قائم‌شهر قرار دارد. برای دسترسی به روستا، مسیری ۵ کیلومتری از جاده اصلی جدا می‌شود که حدود ۲ کیلومتر انتهایی آن خاکی است. این مسیر برای تردد خودروهای معمولی و مینیبوس مناسب است، اما احتیاط راننده ضروری خواهد بود. فاصله تهران تا ابتدای جاده روستای ارفع‌ده ۱۵۰ کیلومتر است. ارفع‌کوه از سه مسیر قابل صعود است که کوتاه‌ترین آن از ارفع‌ده و دشوارترین از شمال و دوآب آغاز می‌شود. مسیر جنوبی نیز از ویسه‌سر عبور کرده و به قله می‌رسد. این قله از جهات مختلف به قلل عباسعلی، سرکوه و نرو در شرق، قله سنگر در جنوب و قلل اونیسه و میشینه‌مرگ در غرب مشرف است. پوشش گیاهی منطقه شامل درختان بلوط، راش، افرا و توسکا است که در بهار و پاییز، زیبایی خاصی به مسیر می‌بخشند. همچنین گونه‌های گیاهی متنوعی نظیر گون، آویشن کوهی، چای کوهی و گلپر در مسیر دیده می‌شود. این منطقه زیستگاه جانورانی چون شوکا، مرال، پلنگ، روباه، شغال، خرس قهوه‌ای، کبک، تیهو و انواع پرندگان شکاری است که تنوع زیستی قابل‌توجهی را در این منطقه به نمایش می‌گذارد. آب شرب در مسیر صعود محدود است. چشمه‌ای در نزدیکی امامزاده سام و لام، حدود ۵۰۰ متر مانده به روستا، و چشمه‌ای دیگر در ارتفاع ۲۴۸۰ متری ضلع شمال‌غربی گوسفندسرا قرار دارد. با این حال، در طول مسیر صعود چشمه‌ای وجود ندارد و کوهنوردان باید آب کافی همراه داشته باشند. همچنین، وضعیت آنتن‌دهی موبایل در مسیر مناسب است و در بخش‌های زیادی از مسیر، حتی پوشش LTE نیز وجود دارد. گزارش برنامه: ساعت دوازده نیمه‌شب ده نفر از اعضای تیم درب ولیعصر دانشگاه امیرکبیر جمع شدند. مینیبوس تأخیر داشت و این فرصت را داد که معارفه‌ای انجام دهیم و خوش‌وبش کنیم. در این میان، باقی اعضا که کمی دیرتر رسیدند، به جمع اضافه شدند. برای گذراندن وقت، بازی هژ(!) که یکی از بچه‌ها اختراع کرده بود را امتحان کردیم. ساعت یک بامداد مینیبوس رسید و حرکت آغاز شد. در طول مسیر، پانتومیم بازی کردیم و با گوش دادن به آهنگ، مسیر شبانه جذاب‌تر شد؛ در ادامه اکثر افراد تا مقصد استراحت کردند. جاده فیروزکوه خلوت بود، اما در دوربرگردان ارفع‌ده اشتباهی مسیر را رد کردیم که باعث شد حدود سی دقیقه وقت از دست بدهیم تا به دوربرگردان بعدی برسیم. مسیر فرعی از جاده فیروزکوه به روستای ارفع‌ده مناسب عبور اتوبوس نبود، اما راننده مینیبوس با احتیاط کامل مسیر را بدون مشکل طی کرد. در نهایت، حوالی ساعت شش صبح به زمین فوتبال روستا رسیدیم. با کمی گرم کردن، ساعت ۶:۲۵ صعود را آغاز کردیم. مسیر صعود از خیابان خاکی جلوی زمین فوتبال آغاز شد. حدود ۱۰۰ متر به سمت شرق حرکت کردیم و سپس در دو راهی به مسیر غربی که به قله منتهی می‌شد، وارد شدیم. مسیر ابتدا به موازات زمین فوتبال ادامه داشت و پس از حدود ۲۰۰ متر وارد جاده مال‌رویی شدیم. در ادامه، پس از حدود ۸۰۰ متر وارد جنگل شدیم. مسیر جنگلی در اواخر پاییز بسیار زیبا بود، با برگ‌های زرد و نارنجی که بیشترشان بر زمین ریخته بودند و شاخه‌های نیمه‌عریان درختان منظره‌ای بی‌نظیر ایجاد کرده بودند. در بخش‌هایی از مسیر، پاکوب‌ها در کنار پرتگاه قرار داشتند که نیازمند دقت بیشتری در پیمایش بودند. پس از ورود به جنگل، مسیر پاکوب نسبتا گلی و در نقاطی دارای یخ‌زدگی‌های محدود بود که لازم بود با احتیاط از آن‌ها عبور کنیم. به تدریج مسیر از میان جنگل و در جهت غرب و شمال تغییر جهت می‌داد و به دوراهی‌های مختلفی می‌رسیدیم که همگی در نهایت به یک نقطه مشترک می‌رسیدند. در این میان، مناظر زیبایی از قله‌های خلونرو و عباسعلی در سمت چپ ما دیده می‌شدند که به جذابیت مسیر می‌افزودند. در میانه راه، ساعت ۷:۲۵ در محلی هموار در جنگل توقف کردیم تا صبحانه بخوریم. هر کس صبحانه خودش را خورد و راس ۷:۴۵ حرکت را ادامه دادیم. از حوالی ساعت ۸:۱۵ بارش برف پاییزی آغاز شد و کمی بعد، مه نیز به مسیر اضافه شد که شرایط را زیباتر اما دشوارتر می‌کرد، این موضوع باعث شد مسئول جی‌پی‌اس با حداقل فاصله از تیم حرکت کند و تیم هم با فاصله کمتری از هم حرکت را ادامه دهند. پس از مدتی پیمایش در مه، با گفته سرپرست توقفی کوتاه برای افزودن لباس و نوشیدن آب و خوردن خوراکی داشتیم. بلافاصله به حرکت ادامه دادیم. با افزایش ارتفاع و نزدیک شدن به پایان جنگل، پوشش گیاهی کمتر شد و زمین گلی و برفی و لغزنده بود که عبور از آن را دشوار می‌کرد، در اینجا با راهنمایی سرپرست نسبت به نحوه گام‌برداری در شرایط لعزنده برفی، گروه مسیر را ادامه داد. از جنگل که بیرون آمدیم، مسیر به سمت خط‌الراس ادامه یافت. در این بخش، تغییرات پوشش گیاهی مشهود بود و مسیر برفی و لغزنده باعث شد با احتیاط بیشتری حرکت کنیم. چندین پاکوب وجود داشت که انتخاب مسیر صحیح در آن‌ها نیازمند استفاده از جی‌پی‌اس و ترک مطمئن بود، چرا که پاکوب پهن‌تر لزوما به معنای مسیر مناسب‌تر نبود. در ارتفاعات نزدیک به قله، بارش برف آغاز شد و مه نیز به مسیر اضافه شد. شرایط آب و هوایی خاص، صعود را دشوارتر کرد و گروه کمی از هم فاصله گرفت، اما با مدیریت سرپرست و حفظ روحیه گروه، به انسجام تیم حفظ شد. ساعت یازده صبح به قله رسیدیم و پس از گرفتن عکس یادگاری با قله به پناهگاه رفتیم، پناهگاه کنجایش ۱۵ -۱۶ نفر را داشت، گروهی از قبل آنجا بودند، مدتی ایستاده منتظر ماندیم که گروه‌های قبلی خارج شوند تا بتوانیم در پناهگاه بنشینیم، تغذیه سبکی خوردیم و عده‌ای لباس‌های خیس خود را تعویض کردند. ساعت ۱۱:۲۸ از پناهگاه خارج شدیم و عکسی گروهی و تکی یادگاری با منظره ابر‌های سراسر پوشیده پایین‌دست در بیرون گرفتیم. با توجه به بهبود هوا و خروج مه، حرکت را ساعت ۱۱:۵۵ به سمت پایین آغاز کردیم.
در حوالی ساعت ۱۴:۳۵ توقف کردیم و برای ناهار، جوجه آماده کردیم. از قبل ذغال با خودمان برده بودیم چون به دلیل بارش، چوب خشک پیدا نمی‌شد. سگ محلی‌ای نیز از ابتدای مسیر تا قله و پایین قله همراه ما شده بود که علی‌رغم همراهی‌اش، به دلیل حفظ اکوسیستم از غذا دادن به آن خودداری کردیم. بعد از استراحت و صرف ناهار، ساعت ۱۶:۱۲ دوباره به سمت روستا حرکت کردیم. هوا صاف شده بود و منظره زیبای پایین‌دست شامل روستا، زمین‌های کشاورزی، جاده فیروزکوه و صدای حرکت قطار بسیار چشم‌نواز بود. با نزدیک شدن به روستا، مسیر گل‌آلود و کمی لغزنده شد و با احتیاط کامل قدم برمی‌داشتیم. در نهایت، ساعت ۱۷:۱۴ به زمین فوتبال و محل پارک مینیبوس رسیدیم. راننده توضیح داد که عبور از مسیر گل‌آلود برای رسیدن از پایین روستا به زمین فوتبال آسان نبوده است. کمی بعد، در نزدیکی امامزاده سام و لام توقف کردیم تا لباس عوض کنیم و از دستشویی استفاده کنیم. پس از آن، به یک آشکده در مجاروت امامزاده رفتیم و از آش دوغ آتشی گرم و خوشمزه‌ی آنجا لذت بردیم. حرکت به سمت تهران ساعت ۱۸:۱۰ آغاز شد. جاده نسبتاً خلوت بود (یک توقف برای سوختگیری گازوییل مینیبوس داشتیم) و حوالی ساعت ۲۲:۳۰ به درب ولیعصر دانشگاه امیرکبیر رسیدیم و برنامه را به پایان‌رساندیم. |
|||||
