پنج شنبه ساعت ۳:۳۰ صبح با سه عدد خودرو و یک وانت به سمت روستای کلاریجان حرکت کردیم. تقریبا ۳ ساعتی در راه بودیم و به مسجدی در روستا کلاریجان رسیدیم. باتوجه به اینکه هوا سرد بود و دوچرخه ها نرسیده بودند یک ساعتی را در مسجد به خوردن صبحانه و استراحت پرداختیم.
ساعت دوازده نیمه‌شب ده نفر از اعضای تیم درب ولیعصر دانشگاه امیرکبیر جمع شدند. مینیبوس تأخیر داشت و این فرصت را داد که معارفه‌ای انجام دهیم و خوش‌وبش کنیم. در این میان، باقی اعضا که کمی دیرتر رسیدند، به جمع اضافه شدند. برای گذراندن وقت، بازی هژ(!) که یکی از بچه‌ها اختراع کرده بود را امتحان کردیم.
زمان قرار ساعت 8:30 صبح جمعه در نزدیک دریاچه چیتگر و نزدیک بام لند بود. حدود ساعت 9 دوستان جمع شدند. در ادامه نکاتی در مورد سیستم دنده، ترمز، لوازم همراه مورد نیاز برای دوچرخه سواری و نکات ایمنی توضیح داده شد. سپس تعدادی از نفرات برای کرایه دوچرخه به کیوسک دوچرخه مراجعه کردند.
ساعت 01:15 به سمت روستای الیمستان راه افتادیم در طول مسیر توقف کوتاهی برای سرویس داشتیم و در نهایت ساعت 06:00 صبح به مسیر ورودی روستا الیمستان رسیدیم. مقداری به علت شیب و عرضِ کم جاده و دور بودن از نقطه مد نظر با بررسی ببشتر مینی بوس به سمت بالاتر حرکت کرده و بعد حدود ۷۰۰ متر به نقطه شروع رسیدیم. ساعت 06:30 شروع به گرم کردن و معارفه کردیم و ساعت06:45 به سمت فتح کردن قله قدم برداشتیم.
امروز یکی از آن روزهای خاص و به‌یادماندنی بود، روزی که طبیعت پاییزی و جمع صمیمی دوستان، با هم دست به دست دادند تا خاطره‌ای بسازند که تا مدت‌ها در ذهنمان باقی بماند. همه‌چیز از چند روز پیش آغاز شد، وقتی در گروه کوهساران نام‌نویسی کردیم و به امید روزی پرماجرا و شاد، منتظر جمعه صبح شدیم.
ساعت ۷ صبح طبق قرار میدان درکه دور هم جمع شدیم، وقتی جمع هم نوردان گردهم آمدند پس از ده دقیقه انجام نرمش برای گرم کردن قبل صعود به راه افتادیم.
مسیر با توجه به دیر حرکت کردن ما شلوغ بود و گاهی اوقات مجبور بودیم بایستیم تا بتونیم جلو بریم. ساعت ۸:۳۰ برای صبحونه ایستادیم و جلسه معارفه گذاشتیم تا گروه رو به بچه های تازه ورود معرفی کنیم و با هم دیگه بیشتر آشنا بشیم.
پاییز، فصل دلبری‌های طبیعت است؛ وقتی که برگ‌ها در آغوش باد می‌رقصند و صدای خش‌خش آن‌ها زیر پا، موسیقی دلنوازی می‌شود. صبحگاهی خنک در ۲۵ آبان، میدان درکه حال و هوای خاصی داشت. ساعت ۷ صبح، اعضای گروه ما با لبخندهایی پرانرژی و قلب‌هایی پر از اشتیاق گرد هم آمدند. پس از یک معارفه مختصر و چند حرکت گرم‌کننده برای آماده‌سازی بدن، ساعت ۷:۳۰ از میان کوچه‌پس‌کوچه‌های قدیمی درکه قدم به مسیر گذاشتیم.
تیم متشکل از 15 نفر سوار بر مینیبوس آقای باقری به سمت روستای کردیچال حرکت کرد.
حدود ساعت 6:30 صبح به روستای کردیچال رسیدیم و به علت داشتن زمان کافی دقایقی را در مینیبوس خوابیدیم.
ساعت 7:00 ، تیم پس از گرم کردن عضلات شروع به حرکت کرد. در ابتدای مسیر گروه پس از حرکت در جاده سمت چپ رودخانه متوجه شد که رودخانه از میانه جاده عبور کرده است وامکان گذشتن از آن بدون به آب زدن ممکن نیست. در نتیجه مجبور به برگشت و حرکت به سمت بالا دست برای پیدا کردن پل شد.
در روز جمعه ۲۱ اردیبهشت ۱۴۰۳ صعودی به قله کلکچال از مسیر پارک جمشیدیه قرار بود انجام شود. تعداد افرادی که در برنامه ثبت نام کرده بودند ۲۱ نفر بودند که ۳ نفر شرکت نکردند. قرار بر این بود که همگی افراد ساعت ۶:۳۰ در میدان حضور داشته باشند ولی تعدادی از افراد، حدود نیم ساعت با تاخیر در محل قرار حاضر شدند. مسئول گرم کردن، افراد را برای شروع حرکت، آماده کرد
