قرارمان با همدیگر ساعت ۱۲:۳۰ نیمه شب جمعه ، تقاطع بزرگمهر و ولیعصر بود ، همان جای همیشگی 🙂
یکی از تفاوت های برنامه های دوچرخه سواری با دیگر برنامه ها ، زمانی است که باید برای سوار و پیاده کردن دوچرخه ها 🙂 به ماشین در نظر گرفت و در زمان بندی لحاظ نمود. (حدود حداقل یک ساعت!)
در نهایت ، ساعت ۱:۳۰ نصفه شب جمعه ، راه افتادیم.
تقریبا همگی در مسیر خوابیدیم و پر انرژی ، ساعت ۶:۳۰ صبح به روستای ویسر و نگهبانی آن رسیدیم.
تا دوچرخه ها را پایین بیاوریم ، کارهای شخصی مان را انجام دهیم و صبحانه بخوریم ساعت ۷:۳۰ شد و رکاب زنان به راه افتادیم.
مسیر فوق العاده زیبا و سرسبز و بهشتی بود ،
و در ابتدا چالش خاصی نداشت.
عموما سرپایینی و مسطح ، و در برخی قسمت های کوتاه سربالایی های سبک بود.
برای رسیدن به دریاچه فراخین ، در قسمت انتهایی دوچرخه ها را دست مان گرفتیم و به دل جنگل زدیم و به یک دریاچه فوق العاده زیبا و پنهان شده در دل جنگل رسیدیم.
استراحت کردیم و عکس گرفتیم و ساعت یازده دوچرخه به دست به مسیر بازگشتیم و رکابزنی را از سر گرفتیم.
مسیر بهاری و سبز بود و هر لحظه اش فوق العاده بود ،
و در عین حال هوا خوب بود و گرمای شدیدی نبود که اذیت کند.
سپس به ابتدای مسیری که به آبشار دارنو می رفت رسیدیم و سربالایی را رکاب زدیم تا به دره برسیم ،
حدود نیم ساعت رکاب زدیم و در قسمت هایی که شیب زیاد بود دوچرخه به دست 🙂 ادامه دادیم.
سپس در ابتدای مسیر منتهی به آبشار دارنو دوچرخه ها را پارک کردیم ، دونفر از بچه ها کنار دوچرخه ها ماندند و بقیه به دل دره و مسیر زدیم و بعد از حدود نیم ساعت پیاده روی و گذشت از دل آب و خیس شدن به یکی از زیباترین مناظر زندگی مان رسیدیم!
طول حدودی آبشار دارنو سی متر است و تقریبا یک ابشار دوطبقه است ، مه رقیقی در فضا بود و زیبایی محیط ، خیره کننده بود.
کمی به آب زدیم ،
عکس گرفتیم و راه افتادیم پیش دوچرخه ها.
حدود ۱۳:۳۰ پیش دوچرخه ها رسیدیم و نیم ساعتی رکاب زدیم و بعد در دل جنگل ، برای صرف ناهار و خواندن نماز توقف طولانی تری کردیم.
که البته بعضی دوستان به علت خستگی چرت کوتاهی هم داشتند 🙂
بقیه مسیر را تقریبا بدون استراحت جدی ، و با سرعت بیشتری پیمودیم و در نهایت ، بعد از گذشتن از زیبایی های بسیار راه ، به نوشهر و محلی که مینی بوس منتظرمان بود ، حدود ساعت ۵:۳۰ رسیدیم.
لباس های مان که گلی شده بود را عوض کردیم ، دوچرخه ها را بار زدیم و به سمت ساحل نوشهر رفتیم (سوار بر مینی بوس).
یک ساعتی را کنار ساحل ماندیم ،
خوراکی خریدیم و در صورت نیاز از سرویس بهداشتی های پارک نزدیک ساحل استفاده کردیم و ساعت ۱۹ به سمت تهران به راه افتادیم.
در نهایت حدود ساعت ۱ بامداد شنبه به جلوی در ولیعصر دانشگاه رسیدیم ، دوچرخه ها را پایین آوردیم و به یک برنامه ی بی نظیر و زیبا پایان دادیم.
پ.ن ۱ : پیش از رفتن به برنامه ، با تاکید سرپرست ، از سلامت دوچرخه ها (مخصوصا ترمز ها با توجه به سرپایینی بودن اکثر مسیر) اطمینان حاصل کردیم و سرویس شان کردیم.
پ.ن ۲ : برای ورود به مسیر از مسیر ویسر ، باید از محیط بانی و نگهبانی رد شویم که به همین منظور از قبل نامه ای با مهر گروه تدارک دیده شده بود. (توسط سرپرست)
پ.ن ۳ : به واسطه ی ماهیت سرازیری بودن مسیر و سنگلاخی بودن برخی قسمت ها ، امکان حادثه برای همرکابان وجود دارد ،
به همین منظور حتما کیت امداد (شامل چسب زخم ، بتادین ، باند و… ) همراه داشته باشید.
پ.ن ۴: مسیر مشخص است و به جز چند دو راهی چالش مسیر یابی خاصی وجود ندارد اما با توجه به امکان فاصله افتادن بین افراد ، داشتن بی سیم برای ارتباط بین جلودار و عقب دار و یا سرپرست لازم است.
به امید دیدار همه شما عزیزان در برنامه های کوهساران
سرپرست برنامه: حسینی تبار
نویسنده گزارش: حسینیان