جمعه ۱۵ اردیبهشت ۱۴۰۲ رفتیم به سمت قله ساکا.
ما طبق برنامه ریزی، عده ای با ماشین شخصی و بقیه با مینی بوس ساعت ۶:۴۰ در محل از پیش تعیین شده جمع شدیم و بعد از عبور از روستای افجه، ساعت ۷ در انتهای مسیر آسفالت دور هم حلقه تشکیل داديم و شروع به انجام حرکات کششی و گرم کردن کردیم و بعد از اون هم مراسم معارفه انجام شد و همه دوستان با هم دیگه آشنا شدند.
روز شلوغی بود و خانواده ها و چندتا گروه برای کوهپیمایی اومده بودند و ما هم شروع به صعود کردیم و به سمت دشت هویج راه افتایم. ساعت ۸ به صلاحدید سرپرست محل مناسبی را برای صرف صبحانه انتخاب شد و پس از ۲۰ دقیقه به مسیر ادامه دادیم. بعد از گذر از شکوفه های گیلاس و لاله های وحشی، در طی مسیر مسوول آموزش نکات فنی در مورد گام برداری و طریقه استفاده از باتوم را آموزش داد.
پس از رسیدن به دو راهی دشت هویج، به سمت چپ حرکت کرده و آرام آرام ارتفاع گرفتیم. سمت راست ما دشت هویج دیده می شد. ساعت ۹:۲۰ استراحت کوتاهی داشتیم و بعد مجددا شروع به ادامه مسیر نمودیم.
ساعت ۱۰:۱۰ به اولین خط الراس رسیدیم و کمی استراحت کردیم. هوا صاف و آفتابی بود، ولی باد سردی در حال وزیدن بود که باعث می شد از بادگیر و دستکش استفاده کنیم. ساعت ۱۱:۱۰ به آخرین محل استراحت قبل از قله رسیدیم. یک ساعت آخر رسیدن به قله، تقریبا با شیب نسبتا زیادی مواجه شدیم و نیاز بود تا با دقت و احتیاط لازم، این مسیر را عبور کنیم.
ساعت ۱۲ به قله ساکا با ارتفاع ۳۳۱۵ متر رسیدیم. قله های اطراف مانند توچال، دارآباد، آتشکوه ،ریزان، دماوند زیبا و بقیه قله ها با شکوه هر چه تمام، رخ نمایی می کردند. با توجه به هوای مطبوع قله پس از گرفتن عکسهای یادگاری، غذای سبکی صرف شد و فرود را آغاز کردیم.
با زمان بندی های دقیق و استراحت های حساب شده ، توانستیم در مسیر برگشت هم کنار رودخانه نزدیک پای صعود، بنشینیم و از طبیعت و خنکی آب لذت ببریم و در نهایت ساعت ۱۷ به ابتدای روستای افجه رسیدیم و سرد کردیم. بعد نظرات و انتقادات دوستان شنیده شد. خدا رو شکر صعود خوب و بدون مشکلی داشتیم. به سمت پارکینگ به راه افتاديم و در ساعت ۱۷:۲۰ برنامه به اتمام رسید و به سمت دانشگاه به راه افتادیم.
ارتفاع تقریبی نقطه شروع ۲۱۰۰ متر، مسافت طی شده ۱۳۶۵۰ متر ، میزان صعود ۱۳۱۰ متر ، میزان فرود ۱۳۰۷ متر، مدت زمان برنامه تقریبا ۱۰:۳۰ و سرعت متوسط ۲.۷ کیلومتر بر ساعت بود.
دسترسی به آب در ابتدای مسیر صعود یک چشم بود، آنتن دهی هم تقریبا در بعضی نقاط و نزدیک قله وجود داشت و امکان فرستادن پیامک بود.