در روز جمعه به تاریخ ۲۴ اسفند با همراهی گروهی پرانرژی، سفری به شهرستانک داشتیم. در ساعت 15/6 صبح دور هم جمع شدیم و به سمت مقصد حرکت کردیم. پس از رسیدن به مقصد و رد شدن از کوچه باغ های زیبا در ساعت ۹، اولین چیزی که توجه مان را جلب کرد آسمان تمیز و آبی، کوه های پوشیده از برف، هوای متعادل و مطبوع بود.

ساعت ۱۷ همگی دورهم جمع شدیم و حرکتمان را به سمت مبدا اول که ایستگاه ۲بود شروع کردیم، در طی مسیر با افزایش ارتفاع کل تهران رو می شد دید و هوا خیلی تمیز بود و آسمون آبی و منظره ی کل شهر چشم نواز بود، بین مسیر چون روزه دار بودیم توقف های کوتاه چند دقیقه ای داشتیم و ساعت ۱۷ و ۴۵ ایستگاه دو بودیم، با سرعت خوب اعضای گروه، دقیقا سر اذان مغرب و موقع افطار ساعت۱۸و ۲۵ به مقصد اول( ایستگاه۳) رسیدیم تا بچه ها روزشون را با افطاری مختصری باز کنند و ادامه مسیر رو طی کنیم، حال و هوای افطار تو کوه و این تجربه حس خیلی خوبی داشت و شنیدن صدای اذان  و همزمان دیدن کل شهر روح نواز بود

صعود به قله همواره برای عاشقان طبیعت، فرصتی ناب برای تجربه‌ی سکوت ارتفاعات و آزمودن استقامت روح و جسم است. این بار، با شوق و هیجانی وصف‌ناپذیر، قدم در مسیر قله‌ی چین کلاغ گذاشتیم؛ قله‌ای که هر گام بر فراز آن، داستانی از پیروزی بر خستگی و لذت از طبیعت را روایت می‌کرد.

طبق هماهنگی های انجام شده و روال برنامه همگی رأس ساعت ۰۶:۳۰ کنار ATM ابتدای مسیر توچال جمع شدیم و تا رسیدن کامل بچه ها ساعت ۰۷:۱۵ شروع به گرم کردن کردیم.
بعد از گرم کردن،بچه ها یکی یکی معارفه رو انجام دادن و شروع به حرکت کردیم.

صبح روز پنجشنبه پانزدهم آذر در محل قرار، میدان درکه جمع شدیم. صبح خود را با هوای پاک و خنک پاییزی شروع کردیم. برخی اعضای گروه با کمی تاخیر رسیدند. با جمع شدن گروه، شروع به گرم کردن و آمادگی برای حرکت کردیم. ساعت 7:30 به راه افتادیم. ساعت 8 پس قلعه را رد کردیم. پس از حدود یک ساعت پیمایش، توقفی داشتیم و اعضای گروه شروع به خوردن صبحانه کردند.

ساعت دوازده نیمه‌شب ده نفر از اعضای تیم درب ولیعصر دانشگاه امیرکبیر جمع شدند. مینی‌بوس تأخیر داشت و این فرصت را داد که معارفه‌ای انجام دهیم و خوش‌وبش کنیم. در این میان، باقی اعضا که کمی دیرتر رسیدند، به جمع اضافه شدند. برای گذراندن وقت، بازی هژ(!) که یکی از بچه‌ها اختراع کرده بود را امتحان کردیم.

ساعت 01:15 به سمت روستای الیمستان راه افتادیم در طول مسیر توقف کوتاهی برای سرویس داشتیم و در نهایت ساعت 06:00 صبح به مسیر ورودی روستا الیمستان رسیدیم. مقداری به علت شیب و عرضِ کم جاده و دور بودن از نقطه مد نظر با بررسی ببشتر مینی بوس به سمت بالاتر حرکت کرده و بعد حدود ۷۰۰ متر به نقطه شروع رسیدیم. ساعت 06:30 شروع به گرم کردن و معارفه کردیم و ساعت06:45 به سمت فتح کردن قله قدم برداشتیم.

امروز یکی از آن روزهای خاص و به‌یادماندنی بود، روزی که طبیعت پاییزی و جمع صمیمی دوستان، با هم دست به دست دادند تا خاطره‌ای بسازند که تا مدت‌ها در ذهنمان باقی بماند. همه‌چیز از چند روز پیش آغاز شد، وقتی در گروه کوهساران نام‌نویسی کردیم و به امید روزی پرماجرا و شاد، منتظر جمعه صبح شدیم.

ساعت ۷ صبح طبق قرار میدان درکه دور هم جمع شدیم، وقتی جمع هم نوردان گردهم آمدند پس از ده دقیقه انجام نرمش برای گرم کردن قبل صعود به راه افتادیم.
مسیر با توجه به دیر حرکت کردن ما شلوغ بود و گاهی اوقات مجبور بودیم بایستیم تا بتونیم جلو بریم. ساعت ۸:۳۰ برای صبحونه ایستادیم و جلسه معارفه گذاشتیم تا گروه رو به بچه های تازه ورود معرفی کنیم و با هم دیگه بیشتر آشنا بشیم.

پاییز، فصل دلبری‌های طبیعت است؛ وقتی که برگ‌ها در آغوش باد می‌رقصند و صدای خش‌خش آن‌ها زیر پا، موسیقی دلنوازی می‌شود. صبحگاهی خنک در  ۲۵ آبان، میدان درکه حال و هوای خاصی داشت. ساعت ۷ صبح، اعضای گروه ما با لبخندهایی پرانرژی و قلب‌هایی پر از اشتیاق گرد هم آمدند. پس از یک معارفه مختصر و چند حرکت گرم‌کننده برای آماده‌سازی بدن، ساعت ۷:۳۰ از میان کوچه‌پس‌کوچه‌های قدیمی درکه قدم به مسیر گذاشتیم.

ساعت ۹ و نیم شب روز سه شنبه، ۷ اسفند ماه، پس از جمع شدن تمام اعضا در ترمینال جنوب، سوار اتوبوس شدیم و به راه افتادیم.
پس از یک خواب طولانی که مارا برای شروع سفر آماده می کرد، صبح در اتوبوس بیدار شدیم.
ساعت ۷ و نیم بود که سر سبزی های دزفول کم کم از پنجره های اتوبوس خود را نمایان کردند و دیدن مراتع و تالاب ها میان چمنزار ها چشمانمان را برای دیدن مناظر زیبا پرتوقع کرد.

حوالی ساعت 4:30 صبح بود که کم کم بچه های برنامه در جلوی در خیابان بزرگمهر جمع شدند و با گذشت زمان به تعداد آن ها افزوده میشد. در ساعت 5 صبح راننده میدل باس به محل رسید و بچه ها با گذاشتن وسایل هایشان در داخل میدل باس، سوار آن شده و مسرور از این که در انتظار یک برنامه مهیج بودند، برنامه خود را آغاز کردند. 

تیم متشکل از 15 نفر سوار بر مینیبوس آقای باقری به سمت روستای کردیچال حرکت کرد.

حدود ساعت 6:30 صبح به روستای کردیچال رسیدیم و به علت داشتن زمان کافی دقایقی را در مینیبوس خوابیدیم.

ساعت 7:00 ، تیم پس از گرم کردن عضلات شروع به حرکت کرد. در ابتدای مسیر گروه پس از حرکت در جاده سمت چپ رودخانه متوجه شد که رودخانه از میانه جاده عبور کرده است وامکان گذشتن از آن بدون به آب زدن ممکن نیست. در نتیجه مجبور به برگشت و حرکت به سمت بالا دست برای پیدا کردن پل شد.

توضیحات برنامه بعد از تلاش‌های سرپرست برای هماهنگی مینی‌بوس، بالاخره برنامه بعد از یک هفته تأخیر برگزار شد و 00:30 بامداد 5 شنبه کنار درب ولیعصر جمع شدیم. تا ماشین بیاد برای اینکه سرگرم بشیم و موتورهامون راه بیفته، یک گوشه که نه 🙂 تقریباً یک جایی همون وسطا زیرانداز...

بخش پنجم: توضیحات برنامه  مطابق قرار قبلی ساعت 22:45همگی ابتدای خیابان بزرگمهر جمع شدیم وسیله نقلیه (مینی بوس) راس ساعت مقرر در محل حاضر بود. کوله ها به وسیله طناب در بالای مینی بوس قرار گرفت. به دلیل تاخیر برخی از افراد گروه، حرکت از تهران به 23:45 تعویق افتاد. دو...

بخش پنجم: توضیحات برنامه در ساعت ۱۲ شب قرار بود همگی در ابتدای خیابان بزرگمهر جمع شویم. یکی یکی دوستان همه آمدند و سپس از دور مینی بوس آقای باقری مشاهده شد و به ما انتظار سفری بلند و آروم و بامزه را میداد. با کمک آقای باقری و چند تا از بچه‌ها کوله‌ها در بالای مینی‌بوس...

بخش پنجم: توضیحات برنامه روز اول:ساعت 00:00 قرار بود حرکت کنیم، اما طبق معمول، تأخیر در سفرهای گروهی اجتنابناپذیر است. اتوبوس راس ساعت آمد اما تا ساعت 12:20 هنوز موفق به حرکت نشده بودیم. با کمی صبر و تحمل، در ساعت12:30 به دلیل تأخیر دو نفر از اعضای گروه، بالاخره سفر...

سه‌شنبه 15 اسفند ساعت 7 عصر ترمینال جنوب قرار داشتیم. چون به تعدادمون در یک اتوبوس بلیط نبود، دو تا اتوبوس گرفتیم و بچه‌ها تقسیم شدند…

ساعت ۶:۱۵ قرار ما دم درب ولیعصر دانشگاه امیرکبیر بود و با جمع شدن همه ساعت ۶:۳۵ دقیقا اتوبوس شروع به حرکت کرد

در این گزارش قراره روایت سفر به آنجلیکای ایران؛ که با عبور از بخش‌هایی از جنگل‌های سرسبز و چشم‌نواز هیرکانی (جنگل لفور) میسر شد رو بخونید.