مسیر انتخابی ما طولانی ترین مسیر صعود به این قله بود چرا که میخواستیم یک شب کمپ بزنیم و از زیبایی های دشت و برکه کمانکوه لذت ببریم.

کمی بعد به دشت اول رسیدیم که بسیار بسیار زیبا بود.

سرسبز و کارت پستالی! اسب ها و گاو ها در آن مشغول چریدن بودند و ارتفاعات به شکل تکمیل کننده این زیبایی در سه طرف دشت قرار داشتند.

در کنار جانپناه یک چشمه پر آب و خنک دیگر وجود دارد و زمین مسطح و کم باد کنار جانپناه محل خوبی برای کمپ و شب مانی است اما حواستان باشد که خود جانپناه کوچک است و نمیتوانید روی ماندن در جانپناه حساب باز کنید و حتما برای شب مانی باید با خود چادر، کیسه خواب و زیر انداز مناسب داشته باشید.

پناهگاه دارای حداقل امکانات لازم و کافی بود و فرصت برای پخت غذای ناهار یا خرید از بوفه همانجا امکان پذیر بود.
زمان حضور در پناهگاه به انجام بازی های مختلف گروهی نیز گذشت.

بیرون پناهگاه، نیمکت هایی برای نشستن و لذت بردن از طبیعت بکر وجود داشت و نمایی از تهران در انتهای یک دره بین دو کوه از آن بالا قابل مشاهده بود.

بعد از گرفتن عکس، با توجه به اصول هواشناسی و صلاحدید سرپرست گروه بخاطر احتمال بارش و رعد و برق در یک ساعت آینده،
صعود به قله انجام نشد و با همفکری تعدادی از اعضای با تجربه تصمیم بر این شد به سمت قله اسپیلت بجای قله کلکچال حرکت کنیم.

برنامه ی صعود به قله پرسون ،
از پیش برنامه های دماوند ۱۴۰۱ گروه کوهنوردی کوهساران ، و طبق تقویم نیم سال اول گروه برگزار شد.

وقتی هدف یه تقویم کوهنوردی ، صعود به قله ی دماوند باشه ،
اولین برنامه هم باید جایی باشه با چشم انداز دماوند!
که ابهت اش رو ببینی و بخوای که بجنگی!
که تلاش کنی و برسی به اون چشم انداز دور از دسترس و زیبا!