تقریباً ساعت نه شب بود که همگی یک جا جمع شدیم که پای صحبت‌های کارشناس بنشینیم. کارشناس با لیزر خود ستاره‌ها و صورت فلکی‌ها را نشان میداد و داستان اساطیری که پشت نام‌گذاری هر صورت فلکی بود را تعریف می‌کرد. صورت فلکی‌هایی همچون عقرب، دب اکبر، دب اصغر، اِمرأة المُسلسله، مثلث و … را نشان دادند.
در ضلع غربی قله میتوان هرم ها و قله کسری را مشاهده کرد. همگی با سنگ محراب عکس گرفتیم و به سمت پایین آمدیم. ساعت 3 به محل شروعمان رسیدیم و روی چمن‌های آنجا تا رسیدن نیسان زیر ابرهای زیبا که در آسمان حرکت میکردند خوابیدیم.
مسیری که تا رسیدن به شهر پیش رویمان بود ترکیبی بود از سنگلاخ‌ها، شیب‌های تند و سرپایینی‌های روان. در همین حین لنت ترمز یکی از اعضا تمام شده بود که سرپرست به کمکش رفت.
این برنامه به مدت پنج روز، از پارکینگ ولنجک در تهران آغاز شده و نهایتا با رسیدن به دریاچه ی خزر پایان یافته است.
پیش برنامه ها نیز از نیمه ی فروردین ماه تا پایان اردیبهشت برگزار شدند.
در قسمتی از مسیر به سنگی بسیار بزرگ که جملاتی فرانسوی بر روی آن حک شده بود، رسیدیم که مربوط به سال 1295 بود و تعدادی از فرانسوی ها برای رسیدن به شمال از این مسیر می گذشتند.
عصر که شد همه تو یک چادر جمع شدیم،
اما از اونجایی که جا نمی شدیم، دوتا چادر دیگر را هم به هم اضافه کردیم و یک سالن درست کردیم.
بعد از تلخاب، تیم به دو قسمت سرعتی و سایرین تقسیم شد.
در دو گروه آموزش هایی از قبیل گام برداری در برف، عبور از تراورس ها و نحوه صعود و فرود در شن اسکی توسط سرپرست ها متناسب با مسیر به بچه ها آموزش داده شد.
روستایی ها دل خوشی از کوهنورد ها نداشتند و این رو از نگاه هاشون میشد فهمید؛ برای همین بعد از اینکه روستا تمام شد و وارد ابتدای جنگل شدیم، شروع به گرم کردن کردیم.
برای دیدن دریاچه فراخین از مسیر خارج شدیم، از یک جایی به بعد که پستی و بلندی های مسیر خیلی زیاد می شد دوچرخه ها را کنار هم گذاشتیم و پیاده به سمت دریاچه رفتیم.
مسیر انتخابی ما طولانی ترین مسیر صعود به این قله بود چرا که میخواستیم یک شب کمپ بزنیم و از زیبایی های دشت و برکه کمانکوه لذت ببریم.